بررسی ارتباط بین میزان صدا و روشنایی موضعی با استرس شغلی در دندانپزشکان شهر شیراز

زمینه و هدف: صدا و روشنایی از عوامل زیان آور فیزیکی محیط کار هستند که بعنوان عامل استرس زا عمل میکنند. استرس شغلی در حوزه معینی از زندگی رخ میدهد و عوامل مشخصی در پدید آمدن آن نقش دارند، لذا هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین این دو عامل فیزیکی با استرس شغلی در دندانپزشکان می باشد. روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی- تحلیلی بود که در بین 150 نفر از دندانپزشکان شیراز نفر که بطور تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استرس شغلی (ENSS)، دستگاه صداسنج و لوکسمتر بود. تجزیه و تحلیل بوسیله آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و T-test مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS-19 صورت گرفت. یافته ها: میزان صدا و شدت روشنایی در مراکز دولتی بیشتر از مراکز خصوصی بود. نمره استرس شغلی در مراکز دولتی بیشتر از مراکز خصوصی بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (02/0p=). صدای محیط کار و استرس شغلی با یکدیگر ارتباط مستقیم داشتند که این ارتباط از لحاظ آماری معنادار بود (007/0p=). همچنین ارتباط سن و سابقه کار با استرس شغلی بصورت معکوس و از لحاظ آماری معنادار بود (01/0، 02/0p=). بین روشنایی محیط کار با استرس شغلی نیز رابطه معنیداری دیده نشد (2/0p=). نتیجه گیری: شناسایی میزان استرس دندانپزشکان و عوامل فیزیکی در محیط کار از قبیل صدا و روشنایی باعث انجام فعالیت هایی جهت کم کردن عوارض استرس شغلی و بالا بردن کیفیت ارائه خدمات میگردد.